Als een moderne kruising tussen Jack Kerouac en Hunter Thompson reist Jan De Deken de wereld rond, op zoek naar het antwoord op een schijnbaar eenvoudige vraag: wat maakt ons gelukkig? De Deken presenteert zich als een messcherp criticus van de heersende clichés over geluk, als een rasverteller, als iemand die het reizen tot kunstvorm heeft verheven.
‘Reizen doe je niet op het droge, maar door in het diepe te springen’, schrijft hij. En dat doet De Deken met verve. Onderweg proeft hij, pakt vast, draait om, en bovenal: leert bij over zijn eigen positie in de wereld. Zo verweeft hij een persoonlijk leerproces met de prachtige verhalen van de personages die hij onderweg tegenkomt. Veel meer dan een klinisch antwoord te willen geven op de geluksvraag, is dit boek een ode aan de menselijke intuïtie. (ag)
“Een zoektocht naar geluk eindigt al snel in een clichématig zelfhulpboek waar niemand een steek wijzer van wordt. Maar in Melk, honing, kerosine voelt deze queeste oprecht aan. De Vlaamse journalist heeft oog voor detail en neemt zowel de gelukswetenschap als zichzelf met een korrel zout. Toch doet dit niet af aan de boodschap van het boek. De mooie en diepgaande verhalen van de mensen die hij onderweg interviewt spreken voor zichzelf. Er komt geen eenduidige conclusie naar voren; geluk laat zich niet makkelijk vangen.”
Zijn yoga, meditatie en mindfulness uit hun voegen gebarsten hypes, of moeten we ze integreren in onze gezondheidszorg? Wat hebben we er überhaupt aan? Jan De Deken, auteur van ‘Melk, honing, kerosine: op reis naar de gelukkigste en ongelukkigste plaatsen ter wereld’, onderzocht in Australische new age-gemeenschappen, in de woestijn van Nevada en in de wetenschap hoe uit het Oosten geplukte therapieën voor steeds meer westerlingen niet alleen mentale en lichamelijke, maar ook identitaire en spirituele putten dempen.
Jan De Deken is journalist, globetrotter en auteur van ‘Melk, honing, kerosine: op reis naar de gelukkigste en ongelukkigste plaatsen ter wereld’.
Mag ik eerlijk zijn? Ik ben het geluk niet gaan zoeken met de bedoeling het te vinden. Deze reis begon omdat ik na twee jaar freelancewerk in Latijns-Amerika zin had in andere lucht. De drugsbendeoorlogen, de carnavaleske staatshoofden, de reggaeton... Niet dat ze écht gingen vervelen, maar uiteindelijk klinkt de roep om smeergeld op zowat het hele continent hetzelfde, en ik ging me afvragen hoe elders in de wereld eigendom ontvreemd wordt onder overheidsvlag. Ik wilde naar ’s werelds brandhaarden reizen (dat zit er nu eenmaal ingebakken), maar ook naar plekken die géén zuurstof geven aan boutades van het type ‘wie gelukkig is, die heeft niet goed nagedacht’.
De Vlaamse journalist Jan De Deken reisde naar elf uithoeken op zes continenten om het uit te zoeken. Hij was te gast bij sloppenwijkbewoners in het door oorlog verscheurde Oost-Congo, een West- Vlaamse zakenman in de Australische bush en veel gelukzoekers die geloven dat verlossing elders ligt dan thuis. Hij proefde van de met champagne overgoten weltschmerz van jonge Singaporese bankiers en zocht het (on)geluk in ayahuasca-ceremonies, sinistere Japanse internetcafés en een koude rivier die Fort Europa van het Midden-Oosten scheidt.
Jan De Deken werkt als freelance journalist. Gewapend met een pak onderzoeksresultaten, trok hij de wereld rond, op zoek naar wat anderen gelukkig maakt. Zijn reis, die begint met een ayahuascatrip in Peru en eindigt in Congo, resulteerde in het boek ‘Melk, honing, kerosine – Op reis naar de gelukkigste en ongelukkigste plaatsen ter wereld’. “Waar meer gelijkheid is tussen mannen en vrouwen, en vooral, tussen rijk en arm, daar zijn mensen gelukkiger.”
De Bulgaren vergelijken zich graag met andere Europeanen en met hun eigen verwachtingen van vroeger en zijn daarom relatief ongelukkig, aldus journalist Jan De Deken, die wereldwijd geluk onderzocht, in een interview van Margreet Vermeulen, zaterdag in de Volkskrant. Geluk is ons streven. Tegelijkertijd is de menselijke geschiedenis – kunst, politiek en religie – niet te begrijpen zonder het primaat van het lijden.
**** Bestaat er wel zoiets als gelukkige en ongelukkige landen? Reisjournalist Jan De Deken ging het onderzoeken tijdens een reis naar elf uithoeken op zes continenten, waar hij honderden mensen interviewde. Dat leverde een lijvig boek vol interviews en avonturen op, waarbij De Deken het (on)geluk zocht in onder meer sinistere Japanse cafés, tussen de sloppenwijkbewoners van Oost-Congo, bij Australische daklozen en cowboys in Uruguay.
Wereldwijde geluklijstjes: hoe betrouwbaar zijn die? Hoe vertalen die zich in het echte leven? Jan De Deken (foto) vloog de voorbije zeven jaar van continent naar continent om het te onderzoeken en bundelde z’n verhalen in een boek. Van levenslustige Uruguayanen tot fatalistische Bulgaren.
Finland is het gelukkigste land ter wereld. Nee, wacht, dat is Fiji, of toch Uruguay? Auteur Jan De Deken is gefascineerd door de vele happiness-hitlijsten en ging op wereldreis om het geluk te bestuderen. "Tevreden Japanners zullen hun leven geen 9 of 10 geven. Dat wil zeggen dat je je leven niet meer kunt verbeteren."
'De gelukkigste mensen die ik tegenkwam ervaren flow in hun werk.’ Gefascineerd door de internationale geluksranglijstjes (Noorwegen op 1! Nee, Australië!) maakte de Belgische auteur Jan De Deken een avontuurlijke wereldreis langs de best en slechtst scorende landen. Wat leerde hij daarvan?
Vrijheid maakt gelukkig, zeggen menswetenschappers, maar klopt dat wel? In deze voor Knack geschreven voorpublicatie van zijn boek Melk, honing, kerosine trekt Jan De Deken naar Singapore, Rwanda en de Verenigde Staten om het uit te zoeken.
Geluk zit in een klein hoekje en dus ging freelancejournalist Jan De Deken het daar zoeken. Zijn boek ‘Melk, honing, kerosine: op reis naar de gelukkigste en ongelukkigste plaatsen ter wereld’ leidde hem van de Peruviaanse jungle en een Congolees natuurpark naar het Burning Manfestival, Japanse internetcafés en de Amerikaanse pornoindustrie. ‘Ik wijk graag af van de platgetreden paden, en zo kom ik weleens in achterkamers of bizarre situaties terecht.’
